Stel je voor: je zit thuis, de vierde sollicitatie van de week achter de rug, en eindelijk lijkt het geluk aan jouw zijde te staan. Je krijgt een telefoontje van een interimkantoor, en de stem aan de andere kant van de lijn klinkt als die van een engel die een gouden kans aanbiedt. Maar helaas, de droom spat uiteen nog voordat je de kans krijgt om de realiteit van de situatie volledig te begrijpen. Welkom in de wereld van de interimkantoren, waar hoop vaak plaatsmaakt voor desillusie.
Laat me je meenemen naar mijn recente ervaring. Vol enthousiasme schreef ik me in bij een veelbelovend interimkantoor. De eerste kennismaking via telefoon was als een frisse wind door mijn werkzoekende ziel. De recruiter klonk oprecht geïnteresseerd en leek vastbesloten om mij te helpen aan die felbegeerde baan. Sterker nog, ik werd uitgenodigd voor een gesprek en kreeg zelfs de mogelijkheid om intern te solliciteren. Dit klonk als muziek in mijn oren.
Maar toen kwam de daadwerkelijke ontmoeting. Wat een hoopvol gesprek leek te worden, veranderde al snel in een lange, frustrerende sessie waarin mijn cv in het systeem werd ingevoerd. De sfeer was kort en afstandelijk, en ik kreeg niet het gevoel dat er echt naar mij werd geluisterd. De website van het kantoor laat uitschijnen dat kennis en ambitie belangrijker zijn dan diploma’s, maar die indruk kreeg ik totaal niet tijdens ons gesprek. Na 50 minuten kwam er een collega bij om duidelijk te maken dat het gesprek moest worden afgerond en ik de website in de gaten moest houden. Waarom was ik dan in de eerste plaats ingeschreven?
Nu hoor ik je denken: “Maar niet alle interimkantoren zijn zo.” En dat klopt. Er zijn zeker kantoren die hun beloften nakomen en daadwerkelijk bijdragen aan het vinden van werk. Maar waarom voelt het dan alsof ik in een eindeloze cyclus van inschrijvingen ben beland zonder concrete resultaten?
Een ander tegenargument kan zijn dat de administratieve rompslomp nu eenmaal een noodzakelijk kwaad is. Een cv moet toch ergens worden opgeslagen? Ook dat is waar, maar waarom dan niet meteen eerlijk zijn over de procedure en de echte kansen? En waarom niet een gesprek voeren waarin je het gevoel krijgt dat jouw kennis en ambitie daadwerkelijk gewaardeerd worden?
Dus, wat kunnen we hieruit leren? Interimkantoren hebben een belangrijke rol te spelen in de huidige arbeidsmarkt, maar dan moeten ze wel eerlijk en transparant zijn. Werkzoekenden verdienen het om met respect behandeld te worden en niet slechts als een nummer in een database te eindigen.
Het is tijd om kritisch te kijken naar deze praktijken en verandering te eisen. Laten we interimkantoren verantwoordelijk houden voor hun beloften en werkzoekenden de waardevolle tijd en kansen geven die ze verdienen. Tot die tijd, laten we waakzaam zijn en niet te snel onze hoop vestigen op de mooie woorden van een recruiter.
