In de schaduw van moderne oorlogsvoering ontvouwt zich een nieuwe realiteit: de opkomst van artificiële intelligentie (AI) als een beslissende factor in leven en dood. Recentelijk onthulde onderzoek werpt een ontluisterend licht op het gebruik van AI-systemen door het Israëlische leger, waarbij duizenden doelwitten worden aangewezen voor bombardementen, met verwoestende gevolgen voor onschuldige burgers in de Gazastrook. Dit roept niet alleen ethische vragen op, maar dwingt ons ook om na te denken over de toekomst van oorlogsvoering en de rol van technologie daarin.
Het gebruik van AI in militaire contexten, zoals het ‘Lavendel’-programma van het Israëlische leger, illustreert de verontrustende mogelijkheden en gevaren van deze technologie. Door brede parameters en gebrek aan menselijke controle kunnen AI-systemen duizenden potentiële doelwitten identificeren, met weinig aandacht voor de waarborging van mensenlevens. Het resultaat is een ‘fabriek voor moordaanslagen’, waarbij burgerslachtoffers worden geaccepteerd als ‘collateral damage’ in een meedogenloze jacht op vermeende vijanden.
Sommigen zullen beweren dat AI kan bijdragen aan efficiëntere oorlogsvoering, met minder risico voor militairen aan beide zijden. Echter, de realiteit vertelt een ander verhaal. Het ontbreken van adequate controlemechanismen en verantwoordelijkheid voor de acties van AI-systemen onthult een diepgaand moreel vacuüm, waarin technologische superioriteit wordt misbruikt ten koste van menselijk leven.
Het is duidelijk dat het gebruik van AI in oorlogsvoering niet langer kan worden genegeerd. Als mondiale gemeenschap moeten we ons verzetten tegen de normalisatie van dergelijke praktijken en streven naar een wereld waarin de menselijke waardigheid en het internationaal recht worden gerespecteerd, zelfs in tijden van conflict.
